"Eg minnist bygdina sum ein dyggan felagsskap!" Soleiðis tekur Theodor á Toppi til, nú hann aftur hevur sent okkum eitt brot úr sínum hugnaligu hugleiðingum. Vit takka honum fyri hetta brotið um skúla, kirkju og samkomuhús og vóna, vænta og gleða okkum til fleiri brot av hansara hond. 

SKÚLI:                                                             

Vit kunnu ikki siga, at gamli skúli okkara var tíðarhóskandi. Hann varð bygdur í 1883. Hann er laðaður upp við gróti og hevði flagtekju og stór, hvít vindeygu. Regndagar lak so illa niður í skúlastovuna, at vit onkuntíð máttu fáa frí. Onkustaðni verður tikið til: “Dygdin í læraranum er betri enn amboðini.” Tað skulu teir eiga báðir – Jóhan Kallsoy og Erling Mortensen – sum vóru lærarar mínir skúlaárini við Gjógv, teir vóru báðir av bestu lærarum. Jóhan Kallsoy kom í 1919 og Erling Mortensen í 1944. Báðir vóru teir kirkjutænarar, so sambandið millum skúla og kirkju kendist dygt.

  Fyri 1908                                                                       Frá 1908 til 1952

Theodor hevur aftur sent okkum eina hugleiðing úr farnari tíð. Takk fái hann fyri tað, og so er bara eftir at seta seg væl til rættis:

Ja, mangt er millum fjals og fjøru - og millum fjals og havs. So kom tólvti sunudagur – berjadagurin. Sum vanligt var, vóru vit børn í kirkju. Tá ið vit vóru komin úr kirkju, ráddi um at skunda sær at eta døgurða. Henda sunnudagin høvdu vit feskan seið og livur og nýggj epli og buding omaná. Vit kunnu siga, at berjadag fór næstan maður av húsi at henta ber, so tað ráddi um at vera uppi í teimum fyrstu uppi á Fjalli ella uppi á Nøv. Veðrið var gott, og sólin skein.

Frá vinstru:  Erling (Fuglafirði), Brattaberg (Vági), Laurits (Eiði) og Sivert á Fløtti

Ta tíðina, tá ið tað stóra vegarbeiðði fór fram í sambandi við at knýta Eiði, Funning og Gjógv saman, arbeiddu nógvir mans veg, og arbeiðsheitið var vegmenn. Gjáarfólk kallaðu vegmenninar viðhvørt fyri likkurnar. Onkur skemtari kom við hesum heitinum og kundi taka soleiðis til: "Nú koma likkurnar!" (Nú koma vegmenninir til hús). "Hann er í likkunum í dag!" (Hann arbeiðir veg ella er til vegin í dag). Hvussu likkuheitið er uppáfunnið, veit eg ikki heilt, men onkur heldur tað koma av tí, at ofta var fult av likku har í haganum. Likkurnar stríddust dagliga við at vinna sær føði við grasormunum - og vegmenninir vunnu sær føði við vegarbeiði. Kanska onkur lesari veit upprunan til likkuheitið. - Arni Brattaberg, úr Vági, var høvuðsformaður, og hann var kendur um alt landið sum ein sera dugnaligur og bragdligur formaður. Eingin sligur í valsinum. Aftrat honum vóru tríggir lokalir formenn: Hans Poulsen, av Eiði, Jacob Petersen, úr Funningi, og Anton á Klá, frá Gjógv.

Símun er fastur fúsur í Gjónni

Hetta var ein av teimum dimmu døgunum. Mjørkin lá oman á Barmsbrekku, og tað var illturt. Hann andi eystaneftir, og seinnapartin slapp hann inn um Kall. Væl av fólki møtti upp, og dagurin eydnaðist heilt væl. Nógv kom burturúr. Lítið órudd rekst í bygdini, so tær flestu kreftirnar fóru til hamping og fríðking. Trappurnar í Gjónni fingu ein umgang við brandslanguni. Rundan um Bygdarhúsið, Niðri í Túni og á Niðaru Brúgv vóru eisini vatnslangur havdar á lofti. Handverkararnir - teir, ið dugdu at brúka hendurnar - evnaðu nakrar fínar benkur úr SEV-pelunum, ið lógu Heimi á Rættini. Benkurnir eru settir upp ymsastaðni á uppdyrkingarvegunum innangarðs.