Hetta er ein frásøgn í orðum og myndum
Pætur í Nýggjusto (1920 - 2005)
Pætur í Nýggjustovu er tikin úr leikum sum frásøgumaður. Hoyr (og síggj) bara her:
Eg veit einki navn uttan Stórá um ánna, sum rennur í gjøgnum bygdina. Eg havi sæð navnið Dalá á onkrum korti, men tað er ikki eitt navn, ið er brúkt millum gjáarfólk. Men tó so! Tá ið vit komu heim um Dalagarð – heim í Dal - so kundu vit brúka navnið Dalá um tann partin av Stórá. Vanliga siga vit bara Áin. Hann ella hon er í Ánni, men tá ið vit veiddu síl í onkrari av teimum smáu áunum, so kundi vera tikið til: “Kom! Lat okkum heldur fara í Stórá.” - Hatta er nakað tað sama sum at fara norð á Dal (Ambadal) ella eystur á Dal (Skúvadal).
Áin hevði alt at siga fyri bygdina fyrr. Vatnvánirnar í húsunum vóru so vánaligar, at áin var álitið. Øll klæðini blivu skolað í ánni, og so fingust tey eisini við fisk, grind og vembur í ánni. Eingin hugsaði um ella tosaði um, at áin var skitin, men nú skal alt vera so reint, at eingin brúkar ánna til slíkt longur. Skitin má hon hava verið – bygdin var full av opnum køstum, og rennurnar fór beint í ánna – tað er ikki meir at siga um tað.
(Hesi "stovunøvnini" í Ánni vera framborin soleiðis: Jákustoáin, Blásastoáin, Sámalstoáin, Hoyristoáin, Ólastoáin, Innistofossurin og Sjúrðastoáin. Eg haldi tað vera umráðandi at taka tað við her. Okkurt uppískoyti havi eg sjálvur tikið við, og tað havi eg sett í klombur (parantes)).