Eileen í Heimaru Lon, sum nú býr í Danmark, var saman víð dóttur síni, Irenu ein túr í Føroyum í summar (2018).Tær búðu hjá Arnhild og Hilmari á Teigunum, í Hoyvík, og eg stakk inn á gólvið at fáa eitt prát við Eileen og hoyra hana seta orð á sítt serstakliga hendingaríka lív - bæði so og so.  Møðgurnar báðar høvdu júst tá verið ein túr við Gjógv, har Eileen m.a. var á grøvini hjá foreldrum sínum og á grøvini hjá trimum av børnum sínum.

Irena og Eileen - í Hoyvík 2018.

Eileen í Heimaru Lon - Eileen Richmond - er fødd á Tvøroyri í 26.10.1925 og er sostatt 93 ára gomul. Mamma hennara var Dagmar á Teigunum (Dagmar Joensen, f. 1903), og pápi hennara var eingilskmaður, George Richmond, ættaður úr Hull. Dagmar arbeiddi sum ung á Tvøroyri og búði á hotellinum, og Eileen var ikki tvey ára gomul, tá ið hon kom av Tvøroyri til Gjáar. Hon vaks upp í Heimaru Lon hjá ommubeiggja sínum, Jóhannesi í Lon (Johannes Berg, f. 1882) og konu hansara, Fíu í Lon (Sofía Berg, f. 1881). Tann fyrsta triðingin av lívinum var lagnan henni ómenniskjaliga tung, so tað var rørandi at hoyra hana seta orð á upplivingarnar. 

Benadikt og Tóra giftust í 1966

Tann 9. apríl 1994 var eg ein túr við Norskála og tosaði við Benadikt um nøvn á jarðarstykkjum - og annars um leyst og fast. Nú eitt kvøldið datt eg fram á tann túrin, og her kemur eitt kut:

Fyrst eg spurdi hann, um hann visti at siga mær nakað um upprunan til navnið Svínstiheyggin (Svínstøðheyggin/Svínstígheyggin), og tá svaraði hann soleiðis: "Eg havi mangan undrast og spurt um hatta navnið, tí eingin av teimum gomlu hevur nakrantíð hoyrt um, at svín hava verið hildin við Gjógv, men teir gomlu plagdu at kalla áirnar, ið runnu í krúllum - sum svingaðu nógv - fyri svín. Stendur tú t.d. Uppi á Sløttum, so sært tú hetta so týðiliga. Einaferð tosaði eg við Pól Petersen, í Funningi (1901-2001), um hetta, og hann visti tað, at áir, sum runnu í krúllum, kallaðust fyri svín."

Gubbi og Marin Elisabeth giftust 04.02.2011.

Hann gekk undir heitinum Gubbi, men rætta navn hansara var Hans Edvard Joensen. Gubbi var ein bygdarmynd, og eftirsjónin merkist. Tað var altíð hugnaligt at støkka inn á gólvið Heimi í Horni. Gubba dámdi væl at práta og at siga frá, og Marin Elisabeth var skjót við drekkamunninum. Fleiri ferðir hevði eg bandupptakaran hjá mær, og tað er stuttligt at eiga rødd hansara á bandi. Hetta brotið, ið nú er blaðfest, er um ein útróðrardag, ið Gubbi sigur frá:

Asbjørn og Mary

Asbjørn Matras er næstelstur av fýra systkjum: Steinfinn, f. 1945, Asbjørn, f. 1947, Jákup, f. 1950, og Dagny, f. 1954. Foreldur teirra vóru Klæmint Juul Matras, f. 1907, og Maria, f. Joensen, 1922. Vanliga kallaðu vit hann Asbjørn hjá Mariu. Eins og mangur føroyingur hevur hann virkað og livað á sjónum alt sítt lív. Sjálvsagt hevur hann upplivað mangar góðar løtur á sjónum, men hinvegin hevur hann eisini upplivað álvarsamar hendingar, ið hava sett síni spor. Hetta fara vit at hoyra nærri um saman við frásøgn um ein minniligan túr úr Funningi til Gjáar, tá ið ein kavaódn so brádliga brast á, at alt stóð í einum roki. Asbjørn býr á Sandi og var giftur við Jonnu, f. Johannesen, av Sandi. Tey eiga tvær døtur: Mayfrid, f. 1970 og Ketty, f. 1973. Grannar vóru vit sum smádreingir, og av og á ger mann sær onkran túr norður aftur til Gjáar. Nú ein dagin rópti hann meg inn til ein kaffimunn, og eg brúkti mær kjansin at hava bandupptakaran við mær. Mary, núverandi kona hansara, hevði gjørt kaffi og borðreitt, og so fall prátið á barnaárini við Gjógv í 1950unum. Tá ið hann kom inn á sjólívið, settti eg upptakaran frá, og her hoyra vit ein part av upptøkuni: