Tann 17. oktobur 1959 kom vegurin til Gjáar, og tá varð henda myndin tikin. 

Tann fremsti bilurin er tann nýggi Bedfordurin hjá Benadikt. Næstur í røðini er bilurin hjá Tummasi, og tann triðja í røðini, tann við krana, átti Hans Egil Joensen, á Eiði. Arni Brattaberg, vegformaður, og Jógvan Sofus Ferjá standa fremstir við Merkinum. Sjálvur var eg ein av teimum stoltu vegmonnunum í bilinum hjá Bena henda dagin, og jú - tað var ein serlig kensla. Eg minnist so væl, at vit samlaðust við smiðjuna yviri undir Hamarsendanum, áðrenn bilafylgið fór avstað. Brattaberg segði nøkur orð, og vit sungu tann frálíka vakra sangin hjá Rasmusi Effersøe: "Fast stóð í fonnum eitt fjalladalsfylgi --". Tað var fínasta veður, men um kvøldið bleiv satt ódnarveður, so fleiri av gestunum hættaðu sær ikki av bygdini aftur fyrr enn dagin eftir. 

Bilasøgan við Gjógv byrjaði, sum aðrastaðni nevnt, tann 24. mars 1950, tá ið sandbáturin "Ormurin", úr Fuglafirði, kom til Gjáar við tí 1½ tons stóra (lítla) Bedford lastbilinum, sum Benadikt hevði keypt frá Vilhelmi Nielsen, í Havn. Eg havi hug at tríva eitt lítið sindur aftur í bilasøguna, nú tað um eitt ár - 24. mars 1920 - verða 70 ár, síðani Bedfordurin hjá Benadikti koyrdi sín fyrsta túr í Gjáar túni. Tann næsti við Gjógv, ið fekk sær bil, var Tummas í Ólastovu (Heiðriksstovu) (Thomas Debes, f. 1914). Tummas keypti sær í 1957/1958 ein brúktan lastbil úr Havn. Bilurin kom upp á land úti á Oyri og fór beinan vegin í vegarbeiðið millum Eiði og Gjógv, sum tá rættuliga var komið í gongd. Hildið verður fyri vist, at bilurin var ein 3-tons Bedford, men Tummas koyrdi 5 tons í hann fyri at tjena meir, og tá fekk hann 17 krónur um tíman, og tað varð hildið at vera nógv. Bilurin var reyður á liti, men seinni bleiv hann við pensli málaður grønur - uttan fyri húsini í Ólastovu.

Pól Sigurd og Jacobina (2019)

Pól Sigurd á Rætt er 90 ára gamal og elsti maður við Gjógv. Kemur tú ein túr til Gjáar, so vil tað illa til, fært tú ikki eygað á hann. Dagliga er hann at síggja Heimi í Lágunum, og ikki er tað ringt at gita, at har trívist hann serliga væl. Fitt av bøi eigur hann har heimi, men allarhelst er tað seyðurin, ið dregur, tí hann hevur røktað Fyri Oman Rætt í mong Harrans ár, so á tí túrinum gevur hann sær góða tíð. Ein dagligan avstingara ger hann eisini eftir teirri nýggju gøtuni út á Nasa, men har hugsar hann neyvan so nógv um seyð. Blídligur og fyrikomandi er hann at møta, og væl dámar honum at práta. Ein dagin - sum so ofta fyrr - møtti eg honum Heimi í Lágunum, og prátið fall á (ikki seyð) sjólívið, og tann dagin avtalaðu vit at hittast til eitt longri prát um sjólívið og okkurt annað. Pól Sigurd og Jacobina, f. Matras, giftust í 1959, og tey fingu trý børn: Lena (1959 - 2017), búði á Oyrarbakka, Óli Andreas (1961), býr á Eiði og Jóhan (1966), býr við Gjógv. Tann 17. januar í ár (2019) troppaði eg upp á Rætt, og blíð eru tey at koma inn til - Jacobina og Pól. Prátið gekst væl, og mitt í øllum datt Friðrika, verdóttirin, inn á gólvið, og so vóru kaffi og køkur á lofti. - Ná, men nú má Pól Sigurd sleppa framat:

Símun, Sofus, Emil, Pól Johannes og Friðrika (Páll, ið var deknur hendan dagin, manglar tíverri á myndini)

Sunnudagin 20.01.19 hevði Emil Olsen, prestur, fráfaringargudstænastu við Gjógv eftir at hava verið sóknarprestur í Eiðis prestagjaldi í meira enn 35 ár. Dagin eftir - mánadagin 21.01 - hevði hann jarðarferð við Gjógv, tá Hallgerð Sivertsen fór til gravar, 93 ára gomul. Eftir jarðarferðina spurdi eg Emil, um vit báðir ikki kundu fáa okkum eitt lítið prát á Gjáarvegi 11, og tí hevði hann einki ímóti. Vit prátaðu um leyst og fast, men eina mest um yrkisleið hansara. Bandupptakarin var á lofti, og væl liggur fyri hjá presti at práta, so tað var bara at seta mikrofonina frá:

Eileen í Heimaru Lon, sum nú býr í Danmark, var saman víð dóttur síni, Irenu ein túr í Føroyum í summar (2018).Tær búðu hjá Arnhild og Hilmari á Teigunum, í Hoyvík, og eg stakk inn á gólvið at fáa eitt prát við Eileen og hoyra hana seta orð á sítt serstakliga hendingaríka lív - bæði so og so.  Møðgurnar báðar høvdu júst tá verið ein túr við Gjógv, har Eileen m.a. var á grøvini hjá foreldrum sínum og á grøvini hjá trimum av børnum sínum.

Irena og Eileen - í Hoyvík 2018.

Eileen í Heimaru Lon - Eileen Richmond - er fødd á Tvøroyri í 26.10.1925 og er sostatt 93 ára gomul. Mamma hennara var Dagmar á Teigunum (Dagmar Joensen, f. 1903), og pápi hennara var eingilskmaður, George Richmond, ættaður úr Hull. Dagmar arbeiddi sum ung á Tvøroyri og búði á hotellinum, og Eileen var ikki tvey ára gomul, tá ið hon kom av Tvøroyri til Gjáar. Hon vaks upp í Heimaru Lon hjá ommubeiggja sínum, Jóhannesi í Lon (Johannes Berg, f. 1882) og konu hansara, Fíu í Lon (Sofía Berg, f. 1881). Tann fyrsta triðingin av lívinum var lagnan henni ómenniskjaliga tung, so tað var rørandi at hoyra hana seta orð á upplivingarnar.